Farahi werd in 1964 geboren in Oujda in Marokko.
Sinds 1985 kent hij het Nederlandse landschap maar de voor hem juiste inspiratie vindt hij toch bij zijn bron. En die bron is al-Mamlaka al-Magribia, de ziel van Marokko. Dit land met zijn tegenstrijdigheden van oude tradities en een gestroomlijnde maatschappij. Marokko een land in ontwikkeling met een smeltkroes aan culturen; Berbers, Arabisch, Afrikaans en Europees.
Wat is het zuivere Marokko? De volheid langs de kust of de leegte en ruimte, de stilheid van bergen en woestijn? Met een mengsel van acrylverf, marmerpoeder en zand geeft Farahi zijn visie in composities, opgebouwd uit vierkante en collage-achtige vormen. Opgebracht met het paletmes, in fel blauw, geel en rood met groenakkoorden.
Hij schildert “zijn” Noord-Afrika, zoals eens Chagall zijn Rusland een ‘Gezicht’ gaf, sfeerrijke fantasie en werkelijkheid. Zon, woestijn, bergen en palmbomen, gecombineerd met Arabische symboliek, de warme diepte van de decoratieve traditie.
